İnsan sevdiğinin kokusunu unutabilir mi ?

Edebiyat kulübündeki yarıdan fazlası ben de dâhil olmak uzere hic hayatında gerçekten aşık olmamış yada hissettiği şeyi aşk sanmış insanların bütün bir öğleden sonra tartıştığı konu buydu. İnsanlara bakıyordum konuşanlara onların konuşurken neyle uğraştıklarına. Gereksiz zamanlarda gereksiz şeyleri gözlemleyerek geçer hayatım, en yakın arkadaşımın konuşurken tırnak uçlarını birbirine sürterek çıkardığı ses gibi yada kafeteryadaki çayı demleyen çocuğun bardakları sıcak sudan geçirmesi gibi. Nedendir bilmiyorum normal insan davranışlarını seyretmeyi, izlemeyi çok severim. 

Bu şehre ilk gelip yurduma yerleştiğimde akşam otobüsle yurda dönerken başımı kaldırır yanan ışıklara bakar ve o an evlerde neler oluyor neler bitiyor diye uzaktan izlemek isterdim. Benim için bu bir hobi haline gelmişti giderek,sonraları parkta oturur herkesi izlemeye başladım ve bunu kimse bilmezdi bu bana ait olan bir tazelenme aktivitesiydi.

“daldın yine” diye seslendi Gül. Gül benim sınıf arkadaşımdı ve su hayatta tanıdığım en tatlı en dürüst insandı iyi ki var dediğim insanlardandı.

“yok ya ole iste off eve gitcem yine sacma sapan ortamlar falan eskiden eve gitmek için sabırsızlanırdım şimdi gitmesem mi diye düşünüyorum!”

“Dunya ya fazla sessizsin bu aralar hayrdır?”

“Yok bişe tatlım ya halledilir”

“birgun kafa dağıtalım seninle”

Cok zor bir hayatı vardı, erken büyüyüp ailesine bakan bir kızdı ama gülücük hiç eksik olmazdı yüzünden. Zamanı kıymetliydi öyle arkadaşlarıyla her gün bir yere gidip eğlencelere gidecek kadar zamanı yoktu iki kız kardeşi daha vardı ve onlara göz kulak olmak zorundaydı. Ailesi ona öyle bir görev vermişti ama yine de dostlarına zaman ayırırdı.

Kulüpteki en entel dantel gıcık kendini solcu diye tanıtan bundan prim yapmaya çalışan ama mutluluğun para ile doğru orantılı olduğunu düşünen kıl bir tip olan Gokhan:

“eee kızlar bölmüyoruz inşallah ne diyorsunz aşık olduğun kişinin kokusunu unutabilir misinz? Bir sürü yazar bu konuyu ozel olarak işlemiştir”

“Unutmalı!” dedim birden hiç düşünmeden “Unutmalı çünkü unutamazsa devam edemez hayatına. Aşık olduğun insanın kokusu senleyken başka birinin kokusuna nasıl alışır insan. Haksızlık olmaz mı hem kendine hem karşındakine. Unutmalı unutmak zorunda yoksa devam edemez yoksa yaşayamaz insan” ortalık bir sessizleşti çok mu içten söylemiştim çok mu derin anlam yüklemiştim basit bir soruya hem de hayatımda hiç kimse olmamasına rağmen. Sanırım bu laftan sonra bir çok kişi buna Gul de dâhil hayatımda çok büyük bir aşk olduğunu düşünmeye başlıcaklardı. Gökhan bu tarz bir cevap beklemdiğinden sabahtan beri parçaladığı edebiyatın etkisinin kaybolduğunu görünce konuyu değiştirdi çünkü bu açıklamadan sonra bence kimse konusmıcaktı zaten.

Büyük laftı söylediğim herkes birbirine baktı, başlarıyla onaylıyorlardı evet unutmalıydı insan yoksa devam edemezdi. İnsan hiç büyük laf söylememeliymiş derler ya kesinlikle katılmıyorum. Çok büyük bir laf söyleyenlerin kazandığı bir hayat oldu benimkisi. Onun için kim büyük laf ederse hayranlığımı kazanır bundan sonra çünkü Dünya, hayatta en kıymet verdiği şeyi büyük laf etmeyerek kaybetti.

Evde durumlar aynıydı Melek her gün Uzay ı eve davet ediyor her an kendisine ilan-ı aşk etmesini dileyerek, O da bir acayip bir an önce neyse niyeti söyleyemiyor bizimki de her gece O gittikten sonra beynimiz patlayana kadar bir sürü şey anlatıyor. 

Yine bu gecelerden birinde bu sefer Melek e dikkatlice inceleyerek baktım izledim. Çok  normal yuz hatları vardı, gözleri kuçuk yanaklar pembe, çok ince bir kız değildi ama çok da toplu değildi, güldüğü zaman gözleri cizgifilm karateri gibi kısılırdı. Çok korkaktı fikirleri hemen değişir benle Peri nin çekişmeli zamanlarında ortadan kaybolurdu, hiçbir zaman rengini belli etmez ben de bu özelliğini o zamanlar dengeyi bulmak için yaptığını zannederdim ama hayat aslında bunların cok önemli işaretler olduğunu muhteşem örneklerle gösterdi bana sonraları.

“Ya peri o kadar mutluyum ki bugün bütün gün ve gece beraberdik beni iş yerine goturdu sohbet ettik elemanlarıyla tanıştırdı beni, geldi burda yemek yedik, sonra hayattan amaçlarımızdan konuştuk”

“ee sen ne dedin?” diye soruverdim. Genelde Peri ile konuşmayı tercih ederdi çünkü ben ilişki konusunda tecrübesizdim ve bunun yanında Peri nin yorumları daha çok hoşuna giderdi Melek in.”

“ya ne diyeceğim Dünya tabi ki evlenip çocuk çoluk sahibi olmayı büyük bir ailem olmasını istediğimi söyledim”

“hmmmm o ne dedi?” böyle kısa kısa soru sorunca sinirinin bozulduğunu farketmem uzun sürmedi ama benim hiçbir amacım yoktu sadece olayları Melek in yorumlarından değil de salt olanı öğrenmek istemiştim. Sanırım arkadaşımda bunu fark etti su ana kadar bulbul gibi şakıyan olan olayları sırasıyla anlatan kız salt olayları anlatmaya gelince hafızasını yoklamaya başladı. Her zaman biz insan olarak olmasını istediğimiz olaylarla aslında olan arasında bariz fark yaratırız, bunu yaparız çünkü bu bizi ayakta tutar. Aşkımızın karşılık bulamayacağını son ana kadar duymak istemeyiz, o son ana kadar bekleriz; ta ki O kişi gelip aşkın seni sarıp sarmaladığı, içini ısıttğı o saunadan çıktığın an kocaman buz dolu bir kova suyu başından aşağı boşaltıp şok etkisi yaratana kadar.

“ya ne desin işte suan pek hatırlamıyorum ama sen herseyin en iyisini hak ediyorsun tarzı şeyler söyledi nie soruyorsun Dunya ya !”

“ya ne için sorabilirm Melek tabiki bu hödük ün niyetini öğrenmeye çalışıyoruz adam senden gerçekten hoşlanıyor mu yoksa ders notu için mi bu ilgi?”

“ya kimse kimseye ders notu için bu kadar ilgi göstermez Dünya moralimi bozma lütfen”

“hayatım moralin bozulacaksa şimdi bozulsun fazla kapılmadan”

,

“Kapıldım bile ben aşık oldum diyorum ya ve biz evlencez Dünya moralimi de bozcak şeyler söylesen de söylemesen de ben hissediyorum benden hoşlanıyor ve belki de yarın akşam  sizin önünüzde itiraf etcek”

“Yani bu adamın seni arkadaşı olarak görme ihtimali sıfır öyle mi?”

“Evet !!”

“Aman iyi hayrını gör tobe tobe ya ben Uzay a çok güvenmediğimden temkinliyim sadece arkadaşımın iyiliğini düşünüyorum malum ikiniz de aşk böcüğüsünz birinin aklı selim düşünmesi lazım”

“Allahım senin de aklını kaybedeceğin kadar aşık olmanı diliyorum Dünyacım şu kontrol delisi hareketlerinden kurtulman dileğiyle” deyiverdi Peri.

            Yıllar sonra bu dileğini kendisine hatrlattığımda bir pencerenin onunde otrumuş yeşil upuzun bir vadiye bakıyorduk ikimiz de. Aramızda büyük bir sessizlik oldu öyle büyüktü ki günlük konuşmalar doldurmaya yetmiyordu maalesef.

      “Ben hiç tahmin etmedim bilemedim bilseydim hiç yapar mıydım? Bilseydim hiç yapar mıydım Dünya? Anlıyorsun dimi beni?” dedi ve bana baktı.

“Tabi ki anlıyorum Peri” diyebildim …..sonra tekrar sustum……